domingo, 1 de junio de 2008

Vigo perdió: Kazán ganó

La ciudad rusa ganó por mayoría absoluta, en la primera vuelta, a la ciudad gallega que hizo su proyecto en el tiempo record de 9 meses. De este modo, en 2013, los Juegos Olímpicos entre universitarios se celebrarán de forma íntegra en los países del Este, ya que la eslovena Maribor celebrará los de invierno.

La votación final dio los Juegos Olímpicos Interuniversitarios de invierno a Maribor, Slovenia, mientras que los de verano, a Kazan, Russia. Lástima, hubiera supuesto un importante movimiento económico para nuestra ciudad y el resto de Galicia, además de la creación de nuevos puestos de trabajo y del correspondiente prestigio a nivel internacional.


Ni con el apoyo de Alcaldes, concejales e instituciones gallegas pudo Vigo conseguir la Universiada para el 2013. Pero Vigo se va con la sensación de haber hecho un buen trabajo y con la enhorabuena de la Federación Internacional de Deporte Universitario (FISU), que le ha recomendado presentarse en la próxima ocasión. Será en breve: aunque no es oficial, se calcula que en 2009 se elegirá la sede de la Universiada de 2015.


La Concejalia de deporte y el Teniente de alcalde, Santiago Domínguez, se tomarán ahora unas semanas de vacaciones antes de retomar el proyecto y presentarse a 2015. Sólo cambiará en un 10% fomentando el trabajo "de presencia y lobismo": buscar contactos, promocionarse más fuera de España y garantizar el mayor número de apoyos posible.

Abel Caballero que había asegurado sentirse "especialmente feliz" por el respaldo que ha recibido la candidatura viguesa, se personó en el acto con una indumentaria diferente al conjunto de la candidatura viguesa, excepto la corbata. O sea que se demuestra que "este gran Vigo, cooperativo y solidario” que es capaz de recibir cooperación y solidaridad de los demás, va por libre en la uniformidad. Lo cual no me parece mal que se sepa quien es, que se diferencie, el alcalde.

El concejal de Deportes vigués, Xabier Alonso, afirmó que además de las futuras construcciones (Ciudad del Deporte y villa universitaria), "presentamos todo tipo de garantías" para disputar todas las competiciones marcadas ante la FISU (diez modalidades obligatorias y tres más elegidas por la candidatura) sin embargo en esta ocasión no pudo ser.



Tras conocerse que Vigo no será la sede de 2013, el teniente de alcalde y promotor de la candidatura, Santiago Domínguez Olveira, reconoció que al proyecto olívico "le faltó un poco de tiempo y de promoción, en el sentido de más contactos". Al respecto, Domínguez Olveira confirmó que la candidatura volverá a presentarse para 2015 y que mejorará esos aspectos dentro y fuera de Galicia y España.

60 personas formaron parte de la delegación viguesa que acudio a Bruselas para defender la candidatura de Vigo, en la que participaron distintas personalidades como el promotor de la candidatura. Santi Domínguez, la conselleira de Cultura, Ánxela Bugallo, el alcalde, Abel Caballero, deportistas, concejales y el rector de la Universidad viguesa, Alberto Gago, entre otros.

Algunas partes del proyecto presentado por la candidatura viguesa




O século XX foi o século de Vigo

Este século marcou unha etapa de asombroso despegue económico. A comezos de século, a burguesía liberal viguesa tomou nas súas mans os mecanismos de poder económico e político. Instaláronse novas industrias, ó mesmo tempo que se melloraban as comunicacións e creábanse novos plans para ensancha-la cidade. En pouco máis de dez anos duplicouse a poboación (en 1910 xa acadara os 30.000 habitantes). Segundo avanzaba o século Vigo absorbeu os concellos limítrofes de Bouzas (1904) e Lavadores (1941) e aí ven o aumento de poboación e póñense as bases da puxante e grande cidade actual.

O Vigo do século XX ten varios símbolos ou imáxenes que compre recordar: O porto, que quedou indisolublemente xunguido coa imaxe de milleiros de galegos, sobre todo do interior das zonas rurais, que se embarcaron rumbo a América fuxindo da crise económica que sofrían moitas familias. O porto de Vigo foi, neses momentos, un dos principais puntos de partida. Outro símbolo da época é o tranvía, que comezou a funcionar en 1914. A cidade ferveu durante esta época cunha intensa actividade social. Xurdiron numerosos periódicos e semanarios, asociacións e organizacións de carácter político e sindical, etc. Todo este dinamismo social quedou neutralizado cá Guerra Civil Española (1936-1939), na que se fusilou o 27 de agosto de 1936 , entre outros, o seu alcalde Emilio Martínez Garrido.

Nas décadas de 1960 e 1970 Vigo sufriu un crecemento urbano acelerado e ás veces desordeado, motivado polo desenvolvemente industrial. A oferta laboral atraeu numerosa inmigración das zonas rurais de Galicia, especialmente de Ourense, que arraigaron en barrios tan populares hoxe como Coia, Teis ou o Calvario. O impacto producido polas sucesivas crises do petróleo a partir da década de 1970 golpeu con forza a cidade entre 1975 e 1985, aumentando os conflictos sociais e destruindo unha parte do tecido industrial tradicional, vinculado co mar. Dende finais da década de 1980, obsérvase certa recuperación económica, que afianzou a comarca como unha moderna e importante zona industrializada e de servizos, tendencia que se prolonga, aínda que con certo ritmo decrecente, ata a actualidade.